Mayıs 1941’de Londra’daki Kraliyet Cerrahlar Koleji bir Nazi hava saldırısı sırasında bombalandı. Müze koleksiyonundan kaybolan örnekler arasında, dinozorların tarih öncesi topraklara ilk ayak izlerini bırakmalarından milyonlarca yıl önce ortaya çıkan soyu tükenmiş bir deniz sürüngeni olan bir iktiyozor iskeleti vardı.
Ama sadece herhangi bir iktiyozor kaybolmadı. Üç ayak uzunluğundaki “balık kertenkelesi”, şimdiye kadar toplanan hayvanın ilk tam fosiliydi ve büyük olasılıkla, çığır açan bir İngiliz paleontolog olan Mary Anning tarafından keşfedildi. 1818’de antik deniz sürüngeni, Royal College of Surgeons’ta anatomist olan Everard Home’un masasına indi. 1819’da yayınlanan bir makalede fosile “Proteo-saurus” adını verdi.
Fosili II. Dünya Savaşı’nın yıkımları karşısında kaybetmek, paleontolojiye bir darbe oldu ve geleceğin bilim adamlarını, uzun süredir soyu tükenmiş hayvanlar üzerinde çalışmaya yardımcı olacak ve aynı zamanda alanın tarihine batmış olacak bir örnekten mahrum bıraktı.
İngiltere’deki Manchester Üniversitesi’nde paleontolog olan Dean Lomax, “O zamanlar evrimin gerçek ikonları gibiydiler” dedi.
Ancak ichthyosaur fosilinin modern insanların suda yaşayan canlı üzerinde düşünmesine izin vermesi gibi, bilim adamları da bu tarihsel bağlantının bir kısmını geri getirebilecek örneğin alçı kopyalarını keşfettiler.
Güzel Sanatlar ve Sergiler Özel Bölümü
İkili, gözden kaçan iktiyozorlar için müze koleksiyonlarını araştırırken oyuncu kadrosuna rastladı. 2016 yılında Peabody Müzesi’nde araştırmacılar, unutulmuş bir rafta balık şeklinde bir kertenkelenin tozlu bir dökümünü gördüler. Biraz yıpranmış ve hasar görmüş olan kadro, garip bir deja vu hissini tetikledi.
“İkimiz de birbirimize baktık ve ‘Bu neden tanıdık geliyor?’ dedik” dedi Dr. Lomax. “Bu kadroyla ilgili bir şeyler vardı.”
Manchester Üniversitesi’nden Dean Lomax, 2019’da gördüğü, ammonit ve diğer fosillerin sergilendiği bir rafın arkasına gizlenmiş Berlin kadrosuyla. Kredi… Manchester Üniversitesi
Bu makalenin bildirilmesi sırasında ortaya çıkan orijinal fosilin olası üçüncü bir dökümü. Kredi… Martin Sander
Dr. Lomax İngiltere’ye döndüğünde ne bulduğunu fark etti: Everard Home’un adını verdiği “Proteo-saurus”un bir kopyası. Oyuncu kadrosunu kimin ve ne zaman oluşturduğu bilinmiyor, ancak kayıtlar 1930’da üniversitede paleontolog Charles Schuchert tarafından Yale’e bağışlandığını gösteriyor. Müzenin kayıtları, oyuncu kadrosunun gerçek bir iktiyozor iskeleti olduğunu listeliyor, ancak ayrıntılar farklı bir hikaye anlatıyordu.
Dr. Lomax, “Alçının yıllar içinde bozulduğu yerin altında görebilirsiniz” dedi.
2019’da Berlin’deki Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaret eden Dr. Lomax, ammonitlerin ve diğer fosillerin sergilendiği bir rafın arkasında saklanan örneğin başka bir kalıbını gördü. Olayı anlatırken, “Bir anda ‘Bunun ne olduğunu biliyorum’ dedim. Oyuncu kadrosu, Yale’deki muadilinden daha net ve daha belirgindi, bu da daha sonra yapıldığını düşündürdü. Alçıdaki kemikler de bilinmeyen bir sanatçı tarafından dikkatlice boyanmıştı.
Her iki oyuncu kadrosunun pozisyonları çizimle eşleşmesine rağmen, ilgi çekici tutarsızlıklar vardı. Örneğin, çizim, sol ön yüzgeçte sürüngen humerusuna bağlanan dört veya beş küçük kemiği gösteriyor, Dr. Lomax, 100 kadar bilinen ichthyosaur türünden herhangi birinde henüz görülmeyen bir özellik. Çizimdeki ekstra kemiklerin çoğu Yale kadrosunda görünmemiş olsa da, Berlin kopyası üzerine resimle eşleşmesi için liberal bir şekilde boyanmışlardı, bu da çizimde bazı sanatsal lisansların geçerli olduğunu gösteriyordu.
Almanya’daki Stuttgart Devlet Doğa Tarihi Müzesi’nde iktiyozorlar konusunda uzmanlaşmış bir paleontolog olan Erin Maxwell, bu tutarsızlıkların, eski örneklerin örnekleri doğru bir şekilde temsil etme olasılığının daha yüksek olduğu için, çizimlere güvenmektense eski kayıp fosil kalıplarını çalışmanın önemini vurguladığını söyledi. yeni çalışmaya katıldı.
Sürpriz keşif aynı zamanda unutulmuş çekmecelerde veya gözden kaçan raflarda önemli örnekleri görebilen uzman müze küratörlük personelinin değerini de gösteriyor. Dr. Maxwell, “Birçok koleksiyon personeli bu yayınları açıkça gördü” dedi. “Sadece önemini anlamadılar.”
Bazen, çöpte hazineyi bulma durumudur. Almanya’da bir paleontolog olan Martin Sander, otuz yıl önce, Bonn’daki Goldfuss Müzesi’nde çöpe atılan kırık bir iktiyozor iskeletini kurtardı. Şimdi Bonn Üniversitesi’nde olan Dr. Sander, bunun II. Dünya Savaşı sırasında kaybedilen bir örneğin kopyası olduğundan şüpheleniyordu.
Dr. Sander, geçtiğimiz hafta içinde Dr. Lomax ve Dr. Massare’nin makalesi hakkında yorum yapmak üzere bir muhabir tarafından temasa geçilene kadar numunenin kökeni hakkında bir yanıt alamadı. Çalışmadaki görüntüleri oyuncu kadrosuyla karşılaştırarak, bunun Anning ve Home’un “Proteo-saurus”unun üçüncü bir kopyası olabileceğini öne sürdü.
Dr. Lomax önsezisinin doğru olabileceğini düşünüyor. Döküm, Berlin’de bulunan versiyona benzer renkte olmasına rağmen, iskeletin bazı kısımları o kadar ayrıntılı veya net değil. Yine de sürpriz keşif, uzun süredir açılmayan çekmece ve dolaplarda kayıp İngiliz fosilinin daha fazla kalıbının beklediğine işaret ediyor.
Dr. Lomax, “Ek örneklerin gün ışığına çıkacağına dair ciddi bir umut veriyor,” dedi.
Ama sadece herhangi bir iktiyozor kaybolmadı. Üç ayak uzunluğundaki “balık kertenkelesi”, şimdiye kadar toplanan hayvanın ilk tam fosiliydi ve büyük olasılıkla, çığır açan bir İngiliz paleontolog olan Mary Anning tarafından keşfedildi. 1818’de antik deniz sürüngeni, Royal College of Surgeons’ta anatomist olan Everard Home’un masasına indi. 1819’da yayınlanan bir makalede fosile “Proteo-saurus” adını verdi.
Fosili II. Dünya Savaşı’nın yıkımları karşısında kaybetmek, paleontolojiye bir darbe oldu ve geleceğin bilim adamlarını, uzun süredir soyu tükenmiş hayvanlar üzerinde çalışmaya yardımcı olacak ve aynı zamanda alanın tarihine batmış olacak bir örnekten mahrum bıraktı.
İngiltere’deki Manchester Üniversitesi’nde paleontolog olan Dean Lomax, “O zamanlar evrimin gerçek ikonları gibiydiler” dedi.
Ancak ichthyosaur fosilinin modern insanların suda yaşayan canlı üzerinde düşünmesine izin vermesi gibi, bilim adamları da bu tarihsel bağlantının bir kısmını geri getirebilecek örneğin alçı kopyalarını keşfettiler.
Güzel Sanatlar ve Sergiler Özel Bölümü
- Daha büyük ve daha iyi :Covid-19 pandemisi müzeleri aylarca kapanmaya, personeli azaltmaya ve masrafları azaltmaya zorlarken, birçoğu yine de iddialı yenilemeler veya yeni binalar üzerinde ilerledi.
- Siyah Sanatçılara Bir Övgü:Ülke genelindeki dört müze, bu sonbaharda Afrikalı ve Afro-Amerikalı sanatçıların çalışmalarını tanıyan, tutum ve önceliklerde bir değişikliğin sinyalini veren sergilere ev sahipliği yapıyor.
- Yeni ve eski : Kaliforniya’da müzeler Latino ve Chicano arka ve sanatçılarını kutluyor ve kucaklıyor. Ve La Brea Tar Pits & Museum, iklim değişikliğinin gerçekleri hakkında ziyaretçilerin ilgisini çekmek için çalışıyor.
- Kültürel Düzeltme:Denver Arka Müzesi, Columbus’a yapılan tüm referansları koleksiyonlarından çıkardıktan sonra Latin Amerika arka konulu yeni bir sergiye kavuştu.
- Özel Bölümden Daha Fazlası:Müzeler, galeriler ve müzayede evleri kapılarını her zamankinden daha geniş yeni sanatçılara, yeni konseptlere ve yeni geleneklere açıyor.
İkili, gözden kaçan iktiyozorlar için müze koleksiyonlarını araştırırken oyuncu kadrosuna rastladı. 2016 yılında Peabody Müzesi’nde araştırmacılar, unutulmuş bir rafta balık şeklinde bir kertenkelenin tozlu bir dökümünü gördüler. Biraz yıpranmış ve hasar görmüş olan kadro, garip bir deja vu hissini tetikledi.
“İkimiz de birbirimize baktık ve ‘Bu neden tanıdık geliyor?’ dedik” dedi Dr. Lomax. “Bu kadroyla ilgili bir şeyler vardı.”
Manchester Üniversitesi’nden Dean Lomax, 2019’da gördüğü, ammonit ve diğer fosillerin sergilendiği bir rafın arkasına gizlenmiş Berlin kadrosuyla. Kredi… Manchester Üniversitesi
Bu makalenin bildirilmesi sırasında ortaya çıkan orijinal fosilin olası üçüncü bir dökümü. Kredi… Martin Sander
Dr. Lomax İngiltere’ye döndüğünde ne bulduğunu fark etti: Everard Home’un adını verdiği “Proteo-saurus”un bir kopyası. Oyuncu kadrosunu kimin ve ne zaman oluşturduğu bilinmiyor, ancak kayıtlar 1930’da üniversitede paleontolog Charles Schuchert tarafından Yale’e bağışlandığını gösteriyor. Müzenin kayıtları, oyuncu kadrosunun gerçek bir iktiyozor iskeleti olduğunu listeliyor, ancak ayrıntılar farklı bir hikaye anlatıyordu.
Dr. Lomax, “Alçının yıllar içinde bozulduğu yerin altında görebilirsiniz” dedi.
2019’da Berlin’deki Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaret eden Dr. Lomax, ammonitlerin ve diğer fosillerin sergilendiği bir rafın arkasında saklanan örneğin başka bir kalıbını gördü. Olayı anlatırken, “Bir anda ‘Bunun ne olduğunu biliyorum’ dedim. Oyuncu kadrosu, Yale’deki muadilinden daha net ve daha belirgindi, bu da daha sonra yapıldığını düşündürdü. Alçıdaki kemikler de bilinmeyen bir sanatçı tarafından dikkatlice boyanmıştı.
Her iki oyuncu kadrosunun pozisyonları çizimle eşleşmesine rağmen, ilgi çekici tutarsızlıklar vardı. Örneğin, çizim, sol ön yüzgeçte sürüngen humerusuna bağlanan dört veya beş küçük kemiği gösteriyor, Dr. Lomax, 100 kadar bilinen ichthyosaur türünden herhangi birinde henüz görülmeyen bir özellik. Çizimdeki ekstra kemiklerin çoğu Yale kadrosunda görünmemiş olsa da, Berlin kopyası üzerine resimle eşleşmesi için liberal bir şekilde boyanmışlardı, bu da çizimde bazı sanatsal lisansların geçerli olduğunu gösteriyordu.
Almanya’daki Stuttgart Devlet Doğa Tarihi Müzesi’nde iktiyozorlar konusunda uzmanlaşmış bir paleontolog olan Erin Maxwell, bu tutarsızlıkların, eski örneklerin örnekleri doğru bir şekilde temsil etme olasılığının daha yüksek olduğu için, çizimlere güvenmektense eski kayıp fosil kalıplarını çalışmanın önemini vurguladığını söyledi. yeni çalışmaya katıldı.
Sürpriz keşif aynı zamanda unutulmuş çekmecelerde veya gözden kaçan raflarda önemli örnekleri görebilen uzman müze küratörlük personelinin değerini de gösteriyor. Dr. Maxwell, “Birçok koleksiyon personeli bu yayınları açıkça gördü” dedi. “Sadece önemini anlamadılar.”
Bazen, çöpte hazineyi bulma durumudur. Almanya’da bir paleontolog olan Martin Sander, otuz yıl önce, Bonn’daki Goldfuss Müzesi’nde çöpe atılan kırık bir iktiyozor iskeletini kurtardı. Şimdi Bonn Üniversitesi’nde olan Dr. Sander, bunun II. Dünya Savaşı sırasında kaybedilen bir örneğin kopyası olduğundan şüpheleniyordu.
Dr. Sander, geçtiğimiz hafta içinde Dr. Lomax ve Dr. Massare’nin makalesi hakkında yorum yapmak üzere bir muhabir tarafından temasa geçilene kadar numunenin kökeni hakkında bir yanıt alamadı. Çalışmadaki görüntüleri oyuncu kadrosuyla karşılaştırarak, bunun Anning ve Home’un “Proteo-saurus”unun üçüncü bir kopyası olabileceğini öne sürdü.
Dr. Lomax önsezisinin doğru olabileceğini düşünüyor. Döküm, Berlin’de bulunan versiyona benzer renkte olmasına rağmen, iskeletin bazı kısımları o kadar ayrıntılı veya net değil. Yine de sürpriz keşif, uzun süredir açılmayan çekmece ve dolaplarda kayıp İngiliz fosilinin daha fazla kalıbının beklediğine işaret ediyor.
Dr. Lomax, “Ek örneklerin gün ışığına çıkacağına dair ciddi bir umut veriyor,” dedi.