SLOVYANSK, Ukrayna — Patlamalar şafaktan önce başladı. Uzaktan topçu sesleri, çatışmayı ve ölümü çok iyi bilen bir bölgeyi sarsıyor. Sonra, insanlar göz kırparak evlerinden sabah ışığına çıkarken, horozların ötüşünün delip geçtiği ürkütücü bir sessizlik geldi.
Sonra öfke ve panik geldi.
Doğu Ukrayna’nın Donetsk bölgesindeki bu küçük kasabada, Perşembe sabahı şiddetli çatışmaların sürdüğü yerden çok uzak olmayan bir yerde, insanlar kıyılarda koşuyorlardı, benzin istasyonlarında koşuyorlardı ve bazı insanlar sadece koşuyorlardı. batıya gitmeye çalışıyor.
“Panik, görmüyor musun?” dedi Yevheni Balai, kapalı bir bankanın önünde çaresizce nakit çekmek için bekleyen endişeli Ukraynalıları işaret ederek. “Tam olarak istediklerini aldılar, diğer taraftakiler – panik ve istikrarsızlık.”
Yıllardır, Ukrayna ordusu ile Rusya destekli ayrılıkçılar arasındaki savaş, dünyanın geri kalanının neredeyse hiç ilgilenmediği sürekli bir çatışma olmuştur. Bir dereceye kadar, patlamalar sonrası para ve yiyecek almak için acele etmek, günlük hayatın ritminin bir parçası haline geldi.
Ama bu farklıydı. Şimdi Rusya işgal ediyordu.
Ukraynalı yetkililer ülkeyi araştırırken, şehirlere yönelik Rus saldırıları başlarken, başkent Kiev’de yaşayanlar arabalarına yakıt almak için bir saate kadar kuyrukta bekliyorlardı. Şehrin ana havaalanı bombalandı ve insanlar kaçmaya çalışırken şehrin ana yolları trafikle tıkandı.
Ukrayna’nın başkenti Kiev’de Perşembe günü Rusya’nın ülkeye askeri bir saldırı başlatmasının ardından bir otobüs durağında uzun kuyruklar oluştu. Kredi… The New York Times için Emile Ducke
Ukrayna Savunma Bakanı Oleksiy Reznikov, Rus kuvvetlerine karşı silahlanmak isteyen herkesi ülkenin toprak savunma birimlerine derhal katılmaya çağırdı. Kaydolmak için gereken tek şeyin Ukrayna pasaportu olduğunu söyledi.
“Düşman saldırıyor ama ordumuz yok edilemez” dedi. “Ukrayna topyekün savunma moduna geçiyor.”
Ukrayna Ulusal Muhafızları için Slovyansk’taki bir üste, donuk yeşil üniformalı birlikler her yöne dağıldı. Askerler nereye gitmeleri emredildiklerini tam olarak bilmediklerini itiraf etseler bile, eşler ve kız arkadaşlar askerlere veda etmeye gelmişlerdi.
“Bu iyi değil, sana söyleyeceğim,” dedi muhafızlardan biri, sadece ilk adını Yevheni olarak verdi. 2014’te savaşın başlamasından bu yana doğu Ukrayna’nın ayrılıkçı bölgelerinde Rus destekli ayrılıkçılara karşı savaştığını söyledi. Eşi Yelena onun için kıyafet teslim etmeye geldi.
“Bize işe gelmememizi söylediler. Tüm anaokulları kapalı. Ama şu anda her şey sakin” dedi. Tahliye için hazırlandıklarını söylediler.
Doğu Ukrayna’nın Donetsk bölgesindeki Slovyansk kasabasında Perşembe günü Ulusal Muhafız üssünde ortağıyla birlikte bir asker. Kredi… Michael Schwirtz/The New York Times
Slovyansk’taki bir kan bankasının dışında, Bohdan Kravchenko bağış yaptıktan sonra arabasında oturmuş, yüksek sesle Ukrayna milli marşını dinliyordu.
“Ülkeyi desteklemek için elimizden geleni yapıyoruz” dedi. “Panik yok. Sadece duruma göre hareket etmeliyiz. Olaylar daha yeni başladı.”
İçeride, sadece Katerina adını vermiş olan kan bankasının müdürü köpürüyordu.
Ruslar için “Onlar hainler” dedi. “Kendilerine kardeşimiz diyorlar. Ne biçim kardeşler! kızgınım. Kaç yıldır aynı sözde ülkeye aittik? Ruslar nasıl böyle davranabilir?”
İnsanların, yaşlı emeklilerin ve gençlerin kan bağışı için geldiklerini söyledi. Geçen hafta askerler sanki olacakları tahmin ediyormuş gibi içeri girdiler.
“Sekiz yıl bitmeyen bir savaş yaşadık” dedi. “Kaçacak yer yok. Tüm Ukrayna patlıyor.”
Yine de herkes endişeli değildi.
Lera Alekseeva bir avluda dikilmiş, ceketinin kıvrımları arasındaki tüysüz kedisini ısıtıyordu. Perşembe sabahı ilk iş olarak kasabada yazarkasa satan ve onaran bir şirkette işe başlamayı planladığını söyledi. Ayrılmak gibi bir niyeti olmadığını söylemesine rağmen, her ihtimale karşı kediyi ve kanişini işe götürüyordu.
“Çocuk gibiler” dedi. “Onlar olmadan hiçbir yere gidemem. Benimle olacaklar.”
75 yaşındaki Lyubov Vasilyevna, Slovyansk’ta yeni satın aldığı bir torba ekmek gösterdi. Kredi… Michael Schwirtz/The New York Times
Slovyansk, 2014 yılında Ukrayna kuvvetleri ile Rusya destekli isyancılar arasında savaş patlak verdiğinde şiddetli çatışmaların yaşandığı yerdi. Ancak birçok kişi Rusya’ya savaşı hayatlarına soktuğu için öfkesini dile getirirken, herkes Rusya cumhurbaşkanı Vladimir V. Putin’i suçlamadı.
Sadece adını ve soyadını verecek olan 75 yaşındaki Lyubov Vasilyevna, “NATO’yu ve Pentagon’u dinleyen, onları savaşa iten Ukrayna’daki alçaklarımız” dedi.
ATM’den nakit çekmek için sırada beklerken çantası yeni satın aldığı ekmeklerle doluydu, ancak hiç kalmamış gibi görünüyordu.
Tek istediği, doğduğu Donbas bölgesinde barış içinde yaşamaktı. Durdu ve iki yıl önce yazdığı bir şiiri okudu:
Sonra öfke ve panik geldi.
Doğu Ukrayna’nın Donetsk bölgesindeki bu küçük kasabada, Perşembe sabahı şiddetli çatışmaların sürdüğü yerden çok uzak olmayan bir yerde, insanlar kıyılarda koşuyorlardı, benzin istasyonlarında koşuyorlardı ve bazı insanlar sadece koşuyorlardı. batıya gitmeye çalışıyor.
“Panik, görmüyor musun?” dedi Yevheni Balai, kapalı bir bankanın önünde çaresizce nakit çekmek için bekleyen endişeli Ukraynalıları işaret ederek. “Tam olarak istediklerini aldılar, diğer taraftakiler – panik ve istikrarsızlık.”
Yıllardır, Ukrayna ordusu ile Rusya destekli ayrılıkçılar arasındaki savaş, dünyanın geri kalanının neredeyse hiç ilgilenmediği sürekli bir çatışma olmuştur. Bir dereceye kadar, patlamalar sonrası para ve yiyecek almak için acele etmek, günlük hayatın ritminin bir parçası haline geldi.
Ama bu farklıydı. Şimdi Rusya işgal ediyordu.
Ukraynalı yetkililer ülkeyi araştırırken, şehirlere yönelik Rus saldırıları başlarken, başkent Kiev’de yaşayanlar arabalarına yakıt almak için bir saate kadar kuyrukta bekliyorlardı. Şehrin ana havaalanı bombalandı ve insanlar kaçmaya çalışırken şehrin ana yolları trafikle tıkandı.
Ukrayna’nın başkenti Kiev’de Perşembe günü Rusya’nın ülkeye askeri bir saldırı başlatmasının ardından bir otobüs durağında uzun kuyruklar oluştu. Kredi… The New York Times için Emile Ducke
Ukrayna Savunma Bakanı Oleksiy Reznikov, Rus kuvvetlerine karşı silahlanmak isteyen herkesi ülkenin toprak savunma birimlerine derhal katılmaya çağırdı. Kaydolmak için gereken tek şeyin Ukrayna pasaportu olduğunu söyledi.
“Düşman saldırıyor ama ordumuz yok edilemez” dedi. “Ukrayna topyekün savunma moduna geçiyor.”
Ukrayna Ulusal Muhafızları için Slovyansk’taki bir üste, donuk yeşil üniformalı birlikler her yöne dağıldı. Askerler nereye gitmeleri emredildiklerini tam olarak bilmediklerini itiraf etseler bile, eşler ve kız arkadaşlar askerlere veda etmeye gelmişlerdi.
“Bu iyi değil, sana söyleyeceğim,” dedi muhafızlardan biri, sadece ilk adını Yevheni olarak verdi. 2014’te savaşın başlamasından bu yana doğu Ukrayna’nın ayrılıkçı bölgelerinde Rus destekli ayrılıkçılara karşı savaştığını söyledi. Eşi Yelena onun için kıyafet teslim etmeye geldi.
“Bize işe gelmememizi söylediler. Tüm anaokulları kapalı. Ama şu anda her şey sakin” dedi. Tahliye için hazırlandıklarını söylediler.
Doğu Ukrayna’nın Donetsk bölgesindeki Slovyansk kasabasında Perşembe günü Ulusal Muhafız üssünde ortağıyla birlikte bir asker. Kredi… Michael Schwirtz/The New York Times
Slovyansk’taki bir kan bankasının dışında, Bohdan Kravchenko bağış yaptıktan sonra arabasında oturmuş, yüksek sesle Ukrayna milli marşını dinliyordu.
“Ülkeyi desteklemek için elimizden geleni yapıyoruz” dedi. “Panik yok. Sadece duruma göre hareket etmeliyiz. Olaylar daha yeni başladı.”
İçeride, sadece Katerina adını vermiş olan kan bankasının müdürü köpürüyordu.
Ruslar için “Onlar hainler” dedi. “Kendilerine kardeşimiz diyorlar. Ne biçim kardeşler! kızgınım. Kaç yıldır aynı sözde ülkeye aittik? Ruslar nasıl böyle davranabilir?”
İnsanların, yaşlı emeklilerin ve gençlerin kan bağışı için geldiklerini söyledi. Geçen hafta askerler sanki olacakları tahmin ediyormuş gibi içeri girdiler.
“Sekiz yıl bitmeyen bir savaş yaşadık” dedi. “Kaçacak yer yok. Tüm Ukrayna patlıyor.”
Yine de herkes endişeli değildi.
Lera Alekseeva bir avluda dikilmiş, ceketinin kıvrımları arasındaki tüysüz kedisini ısıtıyordu. Perşembe sabahı ilk iş olarak kasabada yazarkasa satan ve onaran bir şirkette işe başlamayı planladığını söyledi. Ayrılmak gibi bir niyeti olmadığını söylemesine rağmen, her ihtimale karşı kediyi ve kanişini işe götürüyordu.
“Çocuk gibiler” dedi. “Onlar olmadan hiçbir yere gidemem. Benimle olacaklar.”
75 yaşındaki Lyubov Vasilyevna, Slovyansk’ta yeni satın aldığı bir torba ekmek gösterdi. Kredi… Michael Schwirtz/The New York Times
Slovyansk, 2014 yılında Ukrayna kuvvetleri ile Rusya destekli isyancılar arasında savaş patlak verdiğinde şiddetli çatışmaların yaşandığı yerdi. Ancak birçok kişi Rusya’ya savaşı hayatlarına soktuğu için öfkesini dile getirirken, herkes Rusya cumhurbaşkanı Vladimir V. Putin’i suçlamadı.
Sadece adını ve soyadını verecek olan 75 yaşındaki Lyubov Vasilyevna, “NATO’yu ve Pentagon’u dinleyen, onları savaşa iten Ukrayna’daki alçaklarımız” dedi.
ATM’den nakit çekmek için sırada beklerken çantası yeni satın aldığı ekmeklerle doluydu, ancak hiç kalmamış gibi görünüyordu.
Tek istediği, doğduğu Donbas bölgesinde barış içinde yaşamaktı. Durdu ve iki yıl önce yazdığı bir şiiri okudu: