PARİS — Litvanya başbakanı için — ve Litvanya, Moskova’nın imparatorluğunda yaşam hakkında bir şeyler biliyor – Başkan Vladimir V. Putin’in Ukrayna devletini başıboş bir şekilde reddetmesi, Rus birliklerinin doğu kısmına gönderilmesini haklı çıkarmak için kullanılır. bu durum, “Kafka ve Orwell’i utandırın.”
Başbakan Ingrida Simonyte, Putin’in Pazartesi günü Ukrayna’nın iki ayrılıkçı bölgesini, Donetsk ve Luhansk’ı tanıma kararına ilişkin tehditkar açıklaması hakkında “hiçbir düşüş çok düşük, hiçbir yalan çok açık değil” dedi. . Ancak bu konuşma, Sovyetler Birliği’nin çöküşünün üzerinden 30 yıldan fazla bir süre geçtikten sonra, Sovyetler Birliği’nin ikiyüzlü konuşmasını yeniden canlandırdıysa, aynı zamanda Sovyet tehdidini ve onunla birlikte gelen Soğuk Savaş’ı da yeniden alevlendirdi mi?
Pek çok düzeyde, Bay Putin’in intikamcı Rusya’sının Batı’ya sunduğu meydan okuma farklıdır. Bu Rusya’nın küresel bir ideoloji iddiası yok. Soğuk Savaş kapalı sistemlere dayanıyordu; bilgisayar teknolojisi buna bir son verdi. Hiçbir Sovyet tankı Prusya ovalarında yuvarlanmaya ve tüm Avrupa’yı totaliter bir imparatorlukta emmeye hazır değil. Nükleer Armageddon masada değil.
Yine de, belki de, Rusya’nın, saldırıdan sorumlu olacak gaspçılar tarafından yönetilen hayali bir ulus olarak adlandırdığı şeye karşı “misilleme önlemleri almaya her hakkı” olduğunu söyleyerek, büyük çaplı bir savaşa zemin hazırlama biçiminden dolayı. Kan dökülen Putin’in kararı, 2014’te Kırım’ı ilhak etmesinin ötesine geçen bir kırılma noktası gibi geldi. Avrupa’nın en karanlık günlerinin hayaletini yaşattı. Avrupa’nın bütününün dış sınırını belirleyen ve 1989’dan bağımsız bir işaret koydu.
Rus başkanının agresif hareketi, Başkan’ın yüzüne bir tokat gibi indi. Rusya ile ilişki kurma çabalarına öncülük eden Fransa’dan Emmanuel Macron ve en azından şimdilik, yeniden yapılandırılmış bazı Avrupa güvenlik mimarisi fikrini can çekişen bıraktı.
Bunun yerine, Dışişleri Bakanı Antony J. Blinken’in “Başkan Putin’in uluslararası hukuk ve normlara karşı bariz saygısızlığı” olarak adlandırdığı şeyin damgasını vurduğu bir dünyada bölünme ve çatışma belirdi. Beyaz Saray, Rusya’nın hareketini “bir işgalin başlangıcı” olarak nitelendirdi.
Çin, Bay Putin’e verdiği destek ile egemen ulusların toprak bütünlüğüne verdiği destek arasında ince bir çizgide yürüyen Rusya’yı eleştirmeyi reddetti ve bu normların desteklenmesi gerektiğini söyledi. Yine de, Rusya ve Çin’in “sınırsız” bir dostluğu pekiştirdiği bir ayda, Bay Putin’in Ukrayna’ya asker gönderme emri, Rus ordusunun ve Çin’in ideolojik ve ekonomik ağırlığının nasıl güçlü bir anti-demokratik cephe oluşturabileceğini gösterdi.
Başkan Biden sık sık liberal demokrasi ile otokratik sistemler arasında bir “büküm noktası”na atıfta bulundu. Şimdilik bu nokta, adı sınır anlamına gelen bir ülkenin Donetsk ve Luhansk bölgelerinde yer alıyor gibi görünüyor.
Başbakan Ingrida Simonyte, Putin’in Pazartesi günü Ukrayna’nın iki ayrılıkçı bölgesini, Donetsk ve Luhansk’ı tanıma kararına ilişkin tehditkar açıklaması hakkında “hiçbir düşüş çok düşük, hiçbir yalan çok açık değil” dedi. . Ancak bu konuşma, Sovyetler Birliği’nin çöküşünün üzerinden 30 yıldan fazla bir süre geçtikten sonra, Sovyetler Birliği’nin ikiyüzlü konuşmasını yeniden canlandırdıysa, aynı zamanda Sovyet tehdidini ve onunla birlikte gelen Soğuk Savaş’ı da yeniden alevlendirdi mi?
Pek çok düzeyde, Bay Putin’in intikamcı Rusya’sının Batı’ya sunduğu meydan okuma farklıdır. Bu Rusya’nın küresel bir ideoloji iddiası yok. Soğuk Savaş kapalı sistemlere dayanıyordu; bilgisayar teknolojisi buna bir son verdi. Hiçbir Sovyet tankı Prusya ovalarında yuvarlanmaya ve tüm Avrupa’yı totaliter bir imparatorlukta emmeye hazır değil. Nükleer Armageddon masada değil.
Yine de, belki de, Rusya’nın, saldırıdan sorumlu olacak gaspçılar tarafından yönetilen hayali bir ulus olarak adlandırdığı şeye karşı “misilleme önlemleri almaya her hakkı” olduğunu söyleyerek, büyük çaplı bir savaşa zemin hazırlama biçiminden dolayı. Kan dökülen Putin’in kararı, 2014’te Kırım’ı ilhak etmesinin ötesine geçen bir kırılma noktası gibi geldi. Avrupa’nın en karanlık günlerinin hayaletini yaşattı. Avrupa’nın bütününün dış sınırını belirleyen ve 1989’dan bağımsız bir işaret koydu.
Rus başkanının agresif hareketi, Başkan’ın yüzüne bir tokat gibi indi. Rusya ile ilişki kurma çabalarına öncülük eden Fransa’dan Emmanuel Macron ve en azından şimdilik, yeniden yapılandırılmış bazı Avrupa güvenlik mimarisi fikrini can çekişen bıraktı.
Bunun yerine, Dışişleri Bakanı Antony J. Blinken’in “Başkan Putin’in uluslararası hukuk ve normlara karşı bariz saygısızlığı” olarak adlandırdığı şeyin damgasını vurduğu bir dünyada bölünme ve çatışma belirdi. Beyaz Saray, Rusya’nın hareketini “bir işgalin başlangıcı” olarak nitelendirdi.
Çin, Bay Putin’e verdiği destek ile egemen ulusların toprak bütünlüğüne verdiği destek arasında ince bir çizgide yürüyen Rusya’yı eleştirmeyi reddetti ve bu normların desteklenmesi gerektiğini söyledi. Yine de, Rusya ve Çin’in “sınırsız” bir dostluğu pekiştirdiği bir ayda, Bay Putin’in Ukrayna’ya asker gönderme emri, Rus ordusunun ve Çin’in ideolojik ve ekonomik ağırlığının nasıl güçlü bir anti-demokratik cephe oluşturabileceğini gösterdi.
Başkan Biden sık sık liberal demokrasi ile otokratik sistemler arasında bir “büküm noktası”na atıfta bulundu. Şimdilik bu nokta, adı sınır anlamına gelen bir ülkenin Donetsk ve Luhansk bölgelerinde yer alıyor gibi görünüyor.